amur

Cierniki zamieszkują najróżniejsze biotopy, od rowów po otwarte morze (wody słonawe, takie jak Bałtyk). Przez większość roku cierniki żyją w luźnych ławicach. Wyjątkiem jest pora tarła, kiedy samce zajmują terytoria. Stają się agresywne i zaciekle bronią swych rewirów. Kolce na grzbiecie stanowią wprawdzie pewną ochronę przed wrogami naturalnymi, ale mimo to wiele cierników pada ofiarą rzęsorków ryjówkowate, wydr i dużych ryb drapieżnych. Wrogami cierników są też zimorodki i kilka innych gatunków ptaków wodnych.

ciernik

Ciernik (Gasterosteus aculeatus) – ryba z rodziny ciernikowatych. Zamieszkuje zbiorniki wodne, a także zakola rzek gdzie prąd jest znikomy. Występuje przy brzegu i na płyciznach, często w tych samych zbiornikach co cierniczek. W zakolach rzek i w czystszychCierniki zamieszkują najróżniejsze biotopy, od rowów po otwarte morze (wody słonawe, takie jak Bałtyk). Przez większość roku cierniki żyją w luźnych ławicach. Wyjątkiem jest pora tarła, kiedy samce zajmują terytoria. Stają się agresywne i zaciekle bronią swych rewirów. Kolce na grzbiecie stanowią wprawdzie pewną ochronę przed wrogami naturalnymi, ale mimo to wiele cierników pada ofiarą rzęsorków ryjówkowate, wydr i dużych ryb drapieżnych. Wrogami cierników są też zimorodki i kilka innych gatunków ptaków wodnych. jeziorach żyje w ławicach. Bywa hodowany w akwariach ze względu na ciekawe obyczaje rozrodcze i zmianę ubarwienia samców w okresie godowym. W okresie tarła samiec buduje gniazdo na ikrę. Nie ma wymagań co do jakości wody.

karaś

Karaś (Carassius) – rodzaj ryb z rodziny karpiowatych.
Spis treści[ukryj]
1 Cechy
2 Gatunki: [1]
3 Przypisy
długość: 20-35 cm (wyjątkowo do 40cm)
waga: 2-2,5 kg (wyjątkowo do 5 kg)
rozmnażanie: jajorodne
ilość jaj: 150 000-300 000
czas inkubacji: 3-7 dni
dojrzałość płciowa: 2-3 lat (samiec), 3-4 lat (samica)
pożywienie: larwy owadów, niewielkie skorupiaki, mięczaki
długość życia: 5-10 lat (w hodowli do 25 lat) Rekordowa długość życia wynosiła 28 lat.[potrzebne źródło]
zasięg występowania: w rzekach całej Polski i zbiornikach wodnych, z wyjątkiem szybko płynących potoków i zbiorników górskich
siedlisko: płytkie, zarastające roślinnością zbiorniki wodne, wypłycone części dużych jezior, małe oraz ciepłe jeziora z bogatą roślinnością wodną
Wymiar ochronny - brak, okres ochronny - brak

Gatunki: [1] [edytuj]
Carassius auratus - złota rybka (welon)
Carassius carassius - karaś pospolity
Carassius cuvieri
długość: 20-35 cm (wyjątkowo do 40cm)
waga: 2-2,5 kg (wyjątkowo do 5 kg)
rozmnażanie: jajorodne
ilość jaj: 150 000-300 000
czas inkubacji: 3-7 dni
dojrzałość płciowa: 2-3 lat (samiec), 3-4 lat (samica)
pożywienie: larwy owadów, niewielkie skorupiaki, mięczaki
długość życia: 5-10 lat (w hodowli do 25 lat) Rekordowa długość życia wynosiła 28 lat.[potrzebne źródło]
zasięg występowania: w rzekach całej Polski i zbiornikach wodnych, z wyjątkiem szybko płynących potoków i zbiorników górskich
siedlisko: płytkie, zarastające roślinnością zbiorniki wodne, wypłycone części dużych jezior, małe oraz ciepłe jeziora z bogatą roślinnością wodną
Wymiar ochronny - brak, okres ochronny - brak

Gatunki: [1] [edytuj]
Carassius auratus - złota rybka (welon)
Carassius carassius - karaś pospolity
Carassius cuvieri
Carassius gibelio - karaś srebrzysty

Przypisy [edytuj]
↑ Na podstawie danych z 15-05-2006 w Integrated Taxonomic Information System (ITIS) (http://www.itis.gov/)

Zobacz też [edytuj]
karaś złocisty.
Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Kara%C5%9B”
Carassius gibelio - karaś srebrzysty

Przypisy [edytuj]
↑ Na podstawie danych z 15-05-2006 w Integrated Taxonomic Information System (ITIS) (http://www.itis.gov/)

Zobacz też [edytuj]
karaś złocisty.
Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Kara%C5%9B”
4 Zobacz też
//

brzana

Brzana (Barbus barbus) - gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych.
Spis treści[ukryj]
1 Występowanie Ciało długie, niskie i walcowate. Otwór gębowy dolny wysuwany zaopatrzony w dwie pary wąsików. oczy skierowane nieco ku górze. Płetwa ogonowa głęboko wcięta. Ostatni promień płetwy grzbietowej jest twardy i gruby, na tylnej krawędzi ząbkowany. Grzbiet oliwkowozielony lub ciemnoszary, boki jaśniejsze, brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa szare z ciemniejszym obrzeżeniem, pozostałe płetwy czerwonawe. Osiąga przeciętnie około 70 cm, maksymalnie 120 cm długości i 12 kg wagi. Rekord Polski wynosi 85 cm (2003).
1.1 Nazwy synonimiczne
2 Opis
3 Tryb życia
4 Odżywianie
5 Rozmnażanie
6 Znaczenie gospodarcze
7 Ochrona
8 Zobacz też:
9 Linki zewnętrzne:
//

pstrąg

Pstrąg - zbiorowa zwyczajowa nazwa drapieżnych gatunków ryb należących do rodziny łososiowatych (Salmonidae). Pokrewne gatunki/podgatunki, które w krajach anglosaskich bądź niemieckojęzycznych są określane jako trout (ang.) czy Die Forelle (niem.). W języku polskim formy wędrowne tych samych gatuPstrągi występują zwykle w zimnych, przejrzystych strumieniach i jeziorach. Naturalny obszar występowania obejmuje Europę, Azję Północną oraz Amerykę Północną. Kilka gatunków zostało sztucznie wprowadzonych do Australii i Nowej Zelandii, przyczyniając się do wyparcia rodzimych gatunków ryb.
Odizolowane populacje często różnią się znacznie kształtem, jednak liczba rzeczywistych genetycznych gatunków jest znacznie mniejsza niż wynikałoby to z różnic morfologicznych.nków określane są zazwyczaj jako "troć".

leszcz

Leszcz (Abramis brama L., 1758) - ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych.
Leszcz jest gatunkiem bytującym w głębokich słodkich wodach stojących, zasobnych w osady mułowe. Charakterystyczne cechy jego budowy to kształt ciała (wydatny brzuch i grzbiet, co dowodzi dużej zwrotności ryby w płaszczyznach pionowych) i ryjkowato wysuwany otwór gębowy. Żyje w stadach: gromadnie odbywa tarło, zespołowo żeruje, a zimuje w wielkich gromadach. Leszcz ma wysokie wymagania cieplne w czasie rozrodu. Tarło odbywa się przy temperaturze 13-18 °C, wylęg zdrowych larw odbywa się w temp. 19-22 °C.

Pokarm [edytuj]
Leszcz jest typowym bentosożercą - żywi się zwierzętami zamieszkującymi osady denne. Dzięki właściwościom swojego aparatu gębowego jest w stanie zasysać muł, a następnie wypluwać go i wyszukiwać cząstki pokarmu.Nazwy synonimiczne:

okon

Okoń (Perca) – rodzaj drapieżnych rZnane są trzy gatunki okonia:
północnoamerykański Perca flavescens'' (Mitchill, 1814)
azjatycki Perca schrenkii Kessler, 1874
europejski Perca fluviatilis L., 1758 – jeden z najpospolitszych w Polsce gatunków, występujący w większości zbiorników słodkowodnych oraz w przybrzeżnych wodacZnane są trzy gatunki okonia:
północnoamerykański Perca flavescens'' (Mitchill, 1814)
azjatycki Perca schrenkii Kessler, 1874
europejski Perca fluviatilis L., 1758 – jeden z najpospolitszych w Polsce gatunków, występujący w większości zbiorników słodkowodnych oraz w przybrzeżnych wodach Bałtyku. Dorasta do 50 cm długości (średnio 25-30 cm), waga do 3 kg (najczęściej nie przekracza 1 kg). Ma duży pysk, który zdolny jest do dużego rozwarcia. Łuski koloru srebrnego, drobne i głęboko umiejscowione. Ich charakterystyczne ząbkowane krawędzie nadają rybie szorstkość w dotyku. Ma dużą, dwudzielną płetwę grzbietową; przednia jej część, większa, rozpięta jest na ostrych, kolczastych promieniach twardych. Płetwy brzuszne, odbytowa i ogonowa są barwy pomarańczowej, na brzegach krwistoczerwone. Część grzbietowa mocno wysklepionego ciała jest ciemnoturkusowa. Rozpoczynają się na niej, schodząc w kierunku jaśniejszych boków, charakterystyczne ciemne, poprzeczne pręgi w liczbie 5-9.
Okonie żyją w stadach, przy dnie, blisko krzaków, kamieni i innych kryjówek. Największe ławice tworzą małe okonie, większe sztuki pływają zwykle w mniej liczebnych grupach. Tarło odbywa się w kwietniu-maju, przy brzegach. Samica składa 15 000 - 20 000 jaj; ikra skupiona jest w długie wstęgi.
Niedoświadczeni wędkarze mogą go pomylić z sandaczem, jednak ten drugi wyróżnia się smuklejszą budową, większymi gabarytami i inną paszczą. Ze względu na dużą płodność i żarłoczność często jest uważany za szkodnika. Odławiany z uwagi na smaczne mięso.
Inne nazwy regionalne: okłoń, garbus (z racji wygrzbiecenia u większych osobników), kostyrz.
Okoń został zaaklimatyzowany w Australii, gdzie cieszy się dużą popularnością.h Bałtyku. Dorasta do 50 cm długości (średnio 25-30 cm), waga do 3 kg (najczęściej nie przekracza 1 kg). Ma duży pysk, który zdolny jest do dużego rozwarcia. Łuski koloru srebrnego, drobne i głęboko umiejscowione. Ich charakterystyczne ząbkowane krawędzie nadają rybie szorstkość w dotyku. Ma dużą, dwudzielną płetwę grzbietową; przednia jej część, większa, rozpięta jest na ostrych, kolczastych promieniach twardych. Płetwy brzuszne, odbytowa i ogonowa są barwy pomarańczowej, na brzegach krwistoczerwone. Część grzbietowa mocno wysklepionego ciała jest ciemnoturkusowa. Rozpoczynają się na niej, schodząc w kierunku jaśniejszych boków, charakterystyczne ciemne, poprzeczne pręgi w liczbie 5-9.
Okonie żyją w stadach, przy dnie, blisko krzaków, kamieni i innych kryjówek. Największe ławice tworzą małe okonie, większe sztuki pływają zwykle w mniej liczebnych grupach. Tarło odbywa się w kwietniu-maju, przy brzegach. Samica składa 15 000 - 20 000 jaj; ikra skupiona jest w długie wstęgi.
Niedoświadczeni wędkarze mogą go pomylić z sandaczem, jednak ten drugi wyróżnia się smuklejszą budową, większymi gabarytami i inną paszczą. Ze względu na dużą płodność i żarłoczność często jest uważany za szkodnika. Odławiany z uwagi na smaczne mięso.
Inne nazwy regionalne: okłoń, garbus (z racji wygrzbiecenia u większych osobników), kostyrz.
Okoń został zaaklimatyzowany w Australii, gdzie cieszy się dużą popularnością.yb słodkowodnych zaliczany do okoniokształtnych.